AFFETMENİN HAFİFLİĞİ

AFFETMENİN HAFİFLİĞİ AFFETMENİN HAFİFLİĞİ

Hepimizin yaşantımızda bizi zorlayan olaylar olmuştur… Olacaktır...Benim de sabrımın tükendiği, saflığımın fazlaca zorlandığı zamanlar oldu...Bu kadar da olmaz ki diye isyanlardayken Gülyüz'lünün şu sözlerini hatırladım hep; "Siz affedici olunuz ki, affedici olan sizi korusun... Siz iyilik edici olun ki, bütün iyilikler sizin olsun”

İftiraya, haksızlığa uğradığımızda affetmek kolay olmasa da imkansız değildir…Kendiniz için, kendi iyiliğiniz için, sağlığınız için affedin... Nefsine gururuna düşkün, bencil insanlar içlerinde ki zehiri atamazlar... Affedemezler…Kin tutarlar, intikam almak isterler... Marifetmiş gibi kızgınlıklarını canlı tutarlar...  

 

Bugüne kadar birkaç kişiyi ve olayı affetmekte zorlandığımı söyleyebilirim...Hani yüreğim yandı denir ya öylesine ateşler içinde kaldım günlerce...Oysa onlar mahçub olmasınlar diye yüzlerine vurmamıştım çirkinliklerini...Allah'a günlerce yalvardım, affedememenin verdiği ağırlıktan beni kurtarmasını diledim...çünkü affedemezsem, ruh-beden ve akıl sağlığımı koruyamayacağımı biliyordum...çünkü affedemezsem, Allah'ı, insanı sevdiğimi söylemem yalan olurdu...çünkü affedemezsem, iyi bir insan olduğumu söyleyemezdim...  Yine Gülyüzlü'nün sözleri rehberim oldu; 

"O sizi Sevgisinden varetti.O sizi sever ve bağışlar.Ve siz mutlaka bağışlayıcı olmalısınız" "Sizler biliniz ki, ilk işiniz bağışlamak, ikinci işiniz yardım etmektir... Herkese, her şeye en iyi şekilde. Bunun için gönülden dileyiniz..!!..

 

Gönlümü açarak dilerken, affetmek istediğim insanları veya olayları düşündüm...Onların açısından bakmaya, hangi nedenlerle yanlışa düştüklerini anlamaya çalıştım...Anlamaya çalıştıkça kızgınlığım azaldı... çünkü başka konularda benim de hatalarım vardı…Evet onların yaptıklarını yapmazdım ancak eksiksiz, yanlışsız, ermiş değildim henüz...Hatalarını sürekli hatırlamak yerine, kendimle yüzleşmeyi seçtim... 

Ve şöyle düşündüm: 

Madem ki Allah'a inanıyorum, sevginin en büyük güç olduğunu biliyorum...O halde başta affetmek olmak üzere sevginin gereği olan eylemleri neden yapamıyorum? İçinde hoş görü, tolerans olmadan seviyorum diyebilir miyim? Ben affedemiyorsam, bağışlayamıyorsam Allahtan beni affetmesini nasıl isteyebilirim? özümde Yaratan'ın sevgisi olduğuna göre ben de hoş gören bağışlayan olmalıyım...Bu şekilde kendimi ele almaya devam ettikçe yüreğimin ferahladığını hissettim…İnançla, gayretli sabırla, temiz kalple diliyorsanız yardım geliyor muhakkak...

 

Huzurlu yaşayabilmenin yolu üzerimizde ki ağırlıklardan kurtularak açılır...Zaten hayat yeterince ağır değil mi? Biraz yükümüzü hafifletmeye ne dersiniz? Affetmekle başlayalım… Yaşamın ertelediğimiz güzelliklerini yeniden hatırlayalım. İç dünyamızı aydınlatalım… Yeniden doğmuşçasına sarılalım yaşama… Birbirimize...