Sanıyorum hepimizin yaptığı ortak bir yanlışlık bu...
Özellikle gönül ilişkilerin de…
Beraber olduğumuz erkeğe gereğinden fazla değer yüklüyoruz...
İşin ilginç yanı kendimizi de inandırıyoruz…
Hz. Mevlana’nın şu sözü hatırımızdan çıkmasın;
EY CAN, HİÇ KİMSEYE HAK ETTİĞİNDEN FAZLA DEĞER VERME,
YA ONU KAYBEDERSİN YA DA KENDİNİ MAHVEDERSİN
Birini çok seviyorsunuz, sevginiz gözlerinizin önüne perde indiriyor...
Bakıyorsunuz ama görmüyorsunuz... Görmek istemiyorsunuz belki de...
Sonunda yaşayacağınız hayal kırıklığı sürpriz olmamalı...

Gerçek de anlam bizim nereden ve nasıl baktığımızla şekilleniyor...
Sevgi gözü ile bakmak elbette çok değerli...
Hoş görmek, anlamaya çalışmak, affedebilmek de öyle...
İnce düşünen, yüreği sevgi dolu kadınların yaptığı en büyük hata,
Erkeklere olduğunun çok ötesinde büyük anlamlar yüklemektir...

ANLAM YÜKLEMEYİ ZAMANA BIRAKIN…
Hepimiz hayatımızdaki ve çevremizdeki kişilerde bir anlam ararız...
Bulduğumuz anlamlar da farklıdır...
Her şeyin anlamı, nereden, nasıl ve niçin baktığınıza bağlıdır...
Sizin için doğru olan, başkasının gözünde yanlış olabilir...
Bence en doğru yol; anlam yüklemeyi zamana bırakmaktır...
Önce anlamaya, tanımaya çalışarak karar vermektir...

DEĞER AĞIRDIR, TAŞIYABİLECEK OLANA VERİN…
Kadını erkeği her insan ilgi görmek ve onaylanmak ister...
Unutmayalım ki, birine hak olan diğerine de haktır...
Kadın erkek ilişkilerinde nedense bu denge sağlanamıyor...
Kadınlar birçok ihmali görmezden geliyor, içine atıyor...
Kavga etmek, yüz göz olmak istemiyor... Susuyor...
 
Ben de o gruba girdiğimi itiraf etmeliyim...
Sevdiğim insanların kusurlarına odaklı yaşamak istemiyorum...
Güzel taraflarını gördüğümde mutlu oluyorum...
Ve oradan devam ediyorum... Abartarak hem de…
Bu yaklaşımın gerçekle arama duvar ördüğünü anlamıyorum...
Çevremde benim gibi görsün istiyorum... Uyarıldığım da direniyorum...
Savunuyorum üstelik, hatalarını kapatabilmek için...
Emek vermekte, ilgimi sevgimi göstermekte sınır tanımıyorum...
Kaçınılmaz olarak acı çekiyorum, istismar ediliyorum...
Aynı şeyleri yapıp farklı sonuçlar beklenmeyeceğini nihayet öğrendim...
 
Yaşadığım acı tecrübelerden, hayat derslerinden anladım ki;
Önce kendi değerlerimin farkına varmalı ve inanmalıyım...
Farkına vardım, inandım, kendimle kucaklaştım...
Değerin kazanımlarla elde edilen ağır bir yük olduğunu,
Taşıyabilecek olana vermem gerektiğini biliyorum artık...
Sıra sizde…
  Diğer Tüm Yazılar