Sonra neler mi oluyor? Saadet öðretmen büyük mücadeleler veriyor ve mücadelesi tüm Türkiye’ye yayýlýyor. Saadet öðretmen çocuk Ýstismarýyla Mücadele Derneði 8 ayda binlerce kiþinin gönüllüsü olduðu koskoca bir dernek haline geliyor. Yapacaklarý daha çok iþ var.

Saadet öðretmen, Klass okurlarý için baþýndan sonuna tüm hikayeyi ve bundan sonra yapacaklarýný, hedeflerini anlattý.

Saadet Haným, UCÝM’in temelleri sizin büyük bir cesaret gösteriminizle baþladý. Peki ne oldu da Saadet öðretmen böyle bir mücadelenin içinde kendini buldu?

Güçlü bir eðitimim vardý ama ben ýsrarla köy öðretmeni olmak istiyordum. ücretli öðretmenliðe baþ vurdum ve bana bir süre sonra bir köyde öðretmenlik yapma hakký doðmuþtu. O köye gittiðimde çok etkilenmiþtim, büyülendim. çünkü hayalimdi bu. O yola giderken bir aðaç dikkatimi çekti. Kupkuru dallarý vardý. Barajýn eteðinde ama neden bu kadar kuru diye düþündüm. Arabayý çekip bagajdan su alýp aðacý suladým. “Sen yeþerene kadar ben burada olacaðým” dedim. Sonra o köye girdiðimde çok etkilendim. Okulun kantini yok tuvaleti dýþarda. Köy okuluydu. Ýnsan köyü olmayýnca hasret olur ya o yolun patika taþlarýna kadar her þeyini fotoðrafýný çekmiþ kadar hatýrlýyorum.

Köyde okul müdürü beni karþýladýðýnda kendini o kadar güzel anlattý ki ben büyülendim. Ne kadar idealist biri diye düþünmüþtüm. Sürekli kendini anlatýyordu. Ben oraya ücretli öðretmen olarak girdim. Hem anasýnýfýna gireceðim hem de Ýngilizce derslerinde birleþtirilmiþ sýnýflara girecektim. Girdiðimde çocuklar beni çok güzel karþýladý. öðretmenlerini kaybetmek istemediklerini anlýyorsunuz. Giden her öðretmen bu yol bana uzak deyip reddetmiþ. çünkü ulaþýmýn zor olduðu bir köy. Okul öncesi sýnýfýna girdiðimde yerdeki parçalanmýþ halýfleks çok canýmý yakmýþtý. Duvar dökülmüþtü. öðretmen anlatýyor ama anlattýklarýyla gördüklerim pekiþmiyordu. Bir çaba olmadýðýný görüyorsun. Ben ilk iþ olarak arkadaþlarýmý, eþimi aradým. Dedim ki bir okul var çocuklar pýrýl pýrýl dedim. Fotoðraflarýmý da gösterdim onlara ve baþladýk biz. Hemen bir koltukçu arkadaþýma en güzel renklerden rengarenk minderler istiyorum dedim. Arkadaþým da en pahalý koltuðun kumaþýndan yapacaðýz bunu dedi. Kocaman kare kare minderlerimiz oldu. Yerleri kaplattýk. Halýlarýmýzý yerleþtirdik ve tam bir kolej havasý yarattýk ve çok güzel eðitimler verdik. Ben bir de kiþisel geliþimci olduðum için dönüþtürmeyi seviyorum. çocuklarla çok güzel çalýþmalar yaptýk. O çocuklarýn çok zeki olduðunu anladým. Mükemmel çocuklardý. Ama o birleþtirilmiþ sýnýflara girdiðim çocuklar üçüncü sýnýfa gelmiþ ve okumayý sökememiþ haldeydi. Beni baþta rahatsýz eden oydu. Bu kadar zeki çocuklarýn olduðu yerde öbür sýnýf neden böyle diye düþünüyorsunuz. Ama çocuklara baktýðýnýz zaman çocuklar öðrenecek çocuklar. Bir sorun olduðunu anladým. Bununla yetinmedim bütün köyleri gezmeye baþladým. Anne baba ziyaretleri yapmaya baþladým. Yokluktan taze soðandan yemek olduðunu öðrendim orada. Yumurta ile bir öðün atlatýldýðýný gördüm. çünkü tarým iþçisi insanlar, mücadele ediyorlar. Her türlü güzellikler var o kalplerde. Dayak atan eþleri gördüm, evlerine gittim, o eþlerle sohbet ettim. Bir þeyler deðiþti. Ama bir travma vardý onu gördüm.

“çOCUKLARA ÝYÝ SEVMEYÝ VE KöTü SEVMEÐÝ ANLATTIM. ÝYÝ SEVMEK ANNEMÝZÝN SEVMESÝ GÝBÝDÝR AMA KöTü çOK ZOR OLANDIR DEDÝM.”

Peki ilk nasýl þüphelendiniz?

Bir sorun da vardý ama konuþmayan çocuklar da vardý. Sonrasýnda artýk gelen öðretmen de gidiyordu.. Bir okul müdürüsün ve 65 yaþýna gelmiþsin, emekliliðin gelmiþ. öðretmen geliyor siz neden geldiniz diyerek gönderiyor. Beni de okulun öðrenci sayýsý düþmesin diye tutuyor. çünkü okul öncesi sýnýf olmazsa öðrenci sayýsý 20’nin altýna düþecek. Okul kapatýlacak. Tabi ben bunlarý sonradan algýlayabildim.

Bu adam benim sýnýfýmda devamlý kapýsýný kapattýrýyor. Meðerse o çocuklarý 8 metrekare müdür odasýna götürüp çocuklarý istismar ediyor. Bense onu derste zannediyorum. Bir gün gittim onun ders sýnýfýna ve baktým ki öðretmen yok. çocuklardan birini baþýna koymuþ. Ama sýnýfta kýzlar da yok kapýsýný týkladým ve kapý kitliydi. Kapýyý açmaya çalýþtým. 5 saniyede açýlacak olan kapýnýn açýlmasý zaman aldý. Ýlk kuþkumu o anda yaþadým. Yani derste neden içeriye kýzlarý almýþ diye düþündüm. Ýnsanlara söylediðimde herkes yoktur öyle þey diyor. Ve ben sadece kapalý olmasýndan rahatsýz olduðumu çevremdekilerle paylaþtým. Böyle bir olayda bir tuhaflýk var dediðinizde kimse sizi doðrulamýyor. Orada bir yalnýzlýk hissediyorsunuz. Ama çocuklarýn varlýðýyla çokluðumu hissettim. çocuklara drama dersi vermeye baþladým, masallarý canlandýrýyorduk. O güveni vermem gerekiyordu çünkü çocuklar konuþmuyorlardý. Derslerinde de yeni dönem baþladýðýnda benim öðrencilerin o öðretmenin sýnýfýna geçince ben bunu daha iyi anladým. çünkü çocuklarým sýnýfýma gelmek istiyor ama o adam izin vermiyor. Bu iþte bir terslik vardý. Niçin çocuklarla arama duvar koydu? Niçin bu çocuklarla aramda engel oldu? Benim çok neþeli olan bir çocuðum sessizleþti. Ben o sessizlikten çok rahatsýz oldum. Bunlar daha 6 yaþýndaydý. Daha küçük olduklarý için daha çaresiz bir haldelerdi. Ben artýk düþtüm bunun peþine ve devamlý o kapýyý çalýyordum ama açýlmýyor ve girilmiyordu. Her gün ayný sahne; çocuðun elinde çay, arkada iki kýz, adam oturuyor gülüþüyorlar. Bazýlarý yere bakýyor, bazýlarýnýn suratý deðiþik. Serçe parmaðýmý çaya soktum çay soðuktu. Dedim ki bu hep ayný sahneyi yapýyor. Bu bir þeyleri kurgulamýþ ve benim bir þeyleri anlamamý istemiyordu. Tornavidayla o kapýnýn topuzunu bozdum. Kapattýðýný sanacak çevirecek ama açýlacaktý. Yine odasýna girdim bir baktým kimse yok. Ýçim rahatladý. Bir baktým ki masanýn alt tarafýndaki küçücük deliklerden iki tane kýz çocuðu görünüyor masanýn altýnda. Bakýnca siz ne yapýyorsunuz dedim. çocuk gýdýklama oyunu oynuyoruz dedi. Bu sefer þüphelerimde haklý olduðumu anladým. O adam da kekelemeye baþladý yüzü de kýpkýrmýzý oldu. çocuklar çýktýklarýnda bu þekilde çocuklarla oyunlar oynamayýn dedim. Adam da bana “çok edepsiz bunlar” dedi. Parka gittim çocuklara bana bu oyunu anlatýn, ben de merak ediyorum, oynamak istiyorum falan dedim. çocuklar güldüler ama tedirginlerdi. Birbirlerinin yüzüne bakýyorlar bir þey var ama bunu anlatmak istemiyorlar gibi. öðretmenim bacaklarýmýza dokunuyor falan diyordu. Bir yer göstermiyorlardý. Gerçekten kötü bir niyet yok muydu sorgulamasýný yaþýyorsunuz. Ama bir yandan da bunu hissediyorsunuz. Ve birinin günahýný almayayým, iftira atmayayým, hayatýný karartmayayým düþüncesi, o vicdan kýsmý en aðýr basan yerdi. Eve gittim o an Allah bir yol göstersin istiyorsunuz. Evde kitap okuyordum. Kitapta okuduðum yerde bir cümle geçti “Bazen baktýðýn ve gördüðün ayný deðildir, hisset. Ve bir þeyleri kalbinin gözüyle de görebilirsin”. Okula gittim, kapý bozuk diye burnundan soluyor. Kapýyý çekiçlerle tamir etmeye çalýþýyor ve ben diyorum ki hocam okulda kapalý kapý mý olur açýk kalsýn diyorum. Adamýn gözleri dönmüþtü. Kapýya vura vura tamir etmem lazým diyordu. çocuklar da kapý bozuk diye seviniyorlardý, bunu da gördüm o gözlerde. Ve kurduðu sistemi deðiþtirmek zorunda kaldý. çünkü bu sefer öðlen tatiline çocuklarý çýkardýðýnda çocuklar gelmemeye baþladý. çocuklarý eve götürdüðünü tahmin ettim. Lojman var arada çalý bir yol… Bu sefer kesin anladým. Ve bir gün o lojmandayken çocuklarý topladým. çocuklara iyi sevmeyi ve kötü sevmeði anlattým. Birindeki dokunuþ bize kötü hissettirir. Ýyi sevmek annemizin sevmesi gibidir ama kötü çok zor olandýr dedim. Orada biz kendimizi kötü hissederiz, güvensiz hissederiz, bunu sevdiðimiz birine anlatmalýyýz, güvendiðimiz birine anlatmalýyýz  dedim. Ýçlerinden biri “Annemiz susuyorsa öðretmenlerimiz bizi korur mu” dediler. Korur dedim. O esnada çocuklardan biri hazýr ola geçerek baðýra baðýra 19 þiirini okumaya baþladý. Bir önündeki çocuk iþaret ederek bizi o adamýn izlediðini belli ediyordu. Ben de anlamýþtým. Beni korumak için þiir okumaya baþladýlar. Aslýnda kýzlar erkeklere bize çok kötülük yapýyor yardým edin diyorlarmýþ. Erkekler de bir þeyler yapabilmek için plan yapýyorlarmýþ. öðretmene söyleyelim demiþ çocuklar. Hatta bir tanesi doktora gidelim karnýmýz aðrýyor gittiðimizde de hamile olmuþ olmaktan korkuyoruz diyelim, doktor anlasýn ve bizi kurtarsýn diye düþünmüþ. Bunu çocuklarýn anladýðýný fark edince sizi gömerim demiþ. Daha önceden kazmýþ olduðu çukuru belirterek Saadet öðrenmene söylerseniz onu oraya gömerim, telefonuyla da arabasýný baraja atarým, kimse ölüsünü de bulamaz öbür dünyada sizi yine bulurum demiþ. çocuklar beni yok etmesin diye susmuþlar. Her gün giderken çocuklar arkamdan hüzünle bakýyorlardý. Ben de hep bunu çözmeye çalýþýyordum. Onlar anlatmak istiyorlar korkuyor ben de ne olduðunu çýkarmaya çalýþýyorum. Anlatýnca birinin elleri kasýldý. Giderken çocuklardan birine size ne anlattý dedi. çocuk da oyun oynattý dedi. Ben de ne olduðunu anladým artýk.

Devamý ve daha fazlasý Klass Magazin Nisan sayýsýnda...

Fotoðraflar: Yavuz Kaynar

Mekan: Crowne Plaza Ýstanbul-Florya