Reklamcýlýk ile baþlayan iþ hayatýna yapýmcýlýðý ve yayýncýlýðý da ekleyen Mehmet Yýldýrým, sektöründeki baþarýlarýnýn yaný sýra gerçekleþtirdiði sosyal sorumluluk projeleriyle de tanýnýyor. Genç nesillere, eðitime ve toplumsal birlikteliðe önem veren baþarýlý iþ adamý, topluma faydalý bireyler yetiþtirmenin ülkemizin geleceði için çok önemli olduðuna deðiniyor. Eðitimin ve genç nesillerin her zaman desteklenmesi gerektiðini söyleyen ve bu anlamdaki çalýþmalara daha çok aðýrlýk veren Elvan Reklam Yönetim Kurulu Baþkaný Mehmet Yýldýrým, gerçekleþtirdiði sosyal sorumluluk projelerini ve gençlere tavsiyelerini Klass’a anlattý.

“ülke olarak kalkýnmamýzýn tek yolu eðitimdir diye düþünüyorum. Benim gayretim her zaman bu yönde devam edecek. Ýyi bir gelecek için gençler her zaman desteklenmeli. çünkü ülke olarak baþka çaremiz yok.”

“Ýþimizin en güzel tarafý burs verdiðimiz öðrenciler geriye dönüp burs vermeye baþlýyorlar. Bu þekilde bir sosyal sorumluluk zinciri oluþturmuþ oluyoruz.”

Mehmet Bey, reklamcýlýk ve yapýmcýlýk sektöründeki çalýþmalarýnýzýn yaný sýra gerçekleþtirdiðiniz sosyal sorumluluk projelerinizle de tanýnýyorsunuz. öncelikle yaptýðýnýz sosyal sorumluluk projelerini öðrenebilir miyiz?

Kendi iþ hayatýmý kurduðum günden beri her zaman bir sosyal sorumluluk projesi içinde olmaya çalýþmýþýmdýr. 2005 yýlýndan bu yana çok deðer verdiðim husus olan öðrenciler ve gençler ile ilgili çalýþmalarým devam etti. O günden bugüne kadar en çok öðrencilerle ilgili burs faaliyetlerimiz oldu. Bunun yaný sýra yine ihtiyacý olan okullarýn içlerine kütüphaneler kurduk. Bu kütüphane kurduðumuz okullarýn içinde de öðrencilerin isteklerini yerine getirmeye gayret ettik. Kimi bisiklet, kimi oyuncak, kimi oyuncak araba istedi. Bunlarý temin ettik ve oralarda birer gülen yüzler býraktýk. Buralara yapýlan yardýmlarýmýzda da burs verdiðimiz bir kýsým öðrencilerimizle birlikte gidip oralardaki hediyelerimizi daðýttýk. ‘Dilek Balonu’ adýnda bir projemiz var. Bu projede öðrenciler dileklerini yazýyorlar. Biz de o çocuklarýn hayallerini gerçekleþtiriyoruz. Ayrýca lise son sýnýfta okuyan fakat Ýstanbul’a hiç gelmemiþ, maddi durumu iyi olmayan baþarýlý öðrencileri topladýk ve Ýstanbul’u gezdirdik. Görmek istedikleri yerleri ve önemli üniversiteleri kendilerine gösterdik. Bu da onlar için üniversiteye teþvik oldu. Oradan üniversite kazananlara da burs vermeye devam ettik. Bu da gönül köprüsü projesiydi.

“üLKE OLARAK KALKINMAMIZIN TEK YOLU EÐÝTÝMDÝR”

Genelde öðrenci gruplarýna destek olduðunuz görünüyor. Bunun sizin için ayrý bir sebebi var mý?

öðrencilerin gerçekten buna ihtiyacý var. öðrenciler zengin de olsa burs verilmeli diye düþünüyorum. çünkü öðrencilerin gerçekten sürekli bir þeylere ihtiyaçlarý olabiliyor. ülke olarak kalkýnmamýzýn tek yolu eðitimdir diye düþünüyorum. Benim gayretim her zaman bu yönde devam edecek. Ýyi bir gelecek için genç nesiller her zaman desteklenmeli. çünkü ülke olarak baþka çaremiz yok. Ve bu destek verdiðimiz öðrencilerimiz de her zaman baþarýlý oluyorlar. Bunlar da bizi çok mutlu ediyor. öðrencilerimiz mezun olduklarý zaman onlara belge veriyoruz. Bir gün öðrencilerimizden bir tanesi mezun olurken benimle bir paylaþýmda bulundu; bize verdiðiniz burs sizin için çok önemli bir para olmayabilir ama bizim için çok önemli dedi. Bu da beni çok etkilemiþti ve bu yüzden bu desteklerimi az da olsa çok da olsa hiçbir zaman vazgeçmeden devam etti.

Bu projeler içinde sizi etkileyen bir anýnýz oldu mu?

Biz burs vereceðimiz öðrencileri öncelikle mülakata alýp dinliyoruz. Bunlarýn içinde deðiþik olaylar da oluyor. O zaman bir öðrencinin bir hikayesi vardý; arkadaþýmýzýn annesi ve babasý yoktu dayýsýnýn yanýnda yaþýyordu. Kendisi Türkçe öðretmenliði kazanmýþtý. Fakat dayýsýnýn da ciddi saðlýk problemleri vardý. Bir çýkmazýn içindeydi. Bu hikaye bizi çok etkilemiþti. Bunlar için daha fazla gayret etmeye çalýþýyoruz. Sonrasýnda o kýz arkadaþýmýz öðretmen oldu ve evlendi. Biz bunlarý sonrasýnda takip de ediyoruz. Burs verdiðimiz öðrencileri her ay kahvaltýda topluyoruz. Onlar da kendi aralarýnda kaynaþýyorlar, etkinlikler düzenlemeye baþlýyorlar. Ýstanbul özellikle öðrenciler için bir gurbet hayatý. Bu þekilde tanýþýp evlenenler de oldu. O yüzden bu faaliyeti seviyorum. Yatýlý ilköðretim Bölge Okullarý’nýn (YÝBO) içine de bir tane kütüphane kurmuþtuk. Oradaki öðrencilerin anne ve babasý olmadýðý için bizi onlarýn yerine koyuyorlardý. öðrencilerden ayrýlmakta zorlanmýþtýk. Bu da beni çok etkilemiþti. Geçen aylarda düzenlediðimiz davette genelde hakim savcý gruplarýný topladýk. Sonrasýnda davete geldik ve bir tane yeni bir savcý “beni tanýdýn mý” dedi. O da bizim burs verdiðimiz öðrencilerden bir tanesiymiþ. Tabi mezun olup da hakim, savcý olan çok var ama bu þekilde denk gelmemiþtim. Doðru iþler yaptýðýmýzý anladým. Sanki evladýna yatýrým yapmýþsýn hissiyatý veriyor. Bu beni çok etkiledi ve mutlu etti.

Devamý ve daha fazlasý Klass Magazin Aðustos sayýsýnda..

Röportaj: Erdi Kartal

Fotoðraflar: Uður Atun