Kalk Ve Yürü

 Kalk Ve Yürü Kalk Ve Yürü

Zordasın biliyorum.. Karmakarışık halde duyguların…Endişelisin, Hüzünlüsün, Karamsarsın… Anlıyorum…Uykun haram... Sabahlara kadar dönüyorsun yatağında.Kafanda binbir soru; Cevaplandıramadığın…Yüzünde sahte gülümseme, İçinde yalnızlık duygusu…Yaşamak buysa... Yaşıyorum işte! diyorsun.

Nefes alıyorum, Karnımı doyuruyorum, İşe gidiyorum…Hayır dostum! Senin bu halini kabul etmiyorum. Şimdi sakince bir kenara çekil ve düşünmeye başla. Bir süre at içinden karamsarlığını, Endişelerini...Lütfen dene söylediklerimi… Daha fazla gecikme ne olur…önce neden bu haldesin? İyice bir düşün! Sonra geçmişine doğru bir yolculuğa çıkmaya başla…Hatırlayacaksın... Şimdi ki gibi karalar bağladığın günlerini...

Gülümsemeye başladın değil mi.?.  çünkü sadece anıların da kaldı hepsi. Oysa ne çok gözyaşı dökmüştün. Tıpkı bugünkü gibi…Şöyle uzaktan bak tekrar kendine. Karşında ki güzel insana…

YüREĞİNLE-AKLINLA KENDİNE SARIL. HAYATA İNAT.. KALK VE YüRü DOSTUM… HAYIRLI GüNLER KAPIDA.!

 

BENZEMEZ KİMSE SANA...

Ne güzel bir şarkıdır "Benzemez kimse sana"…

Kalplerimizin sultanı Müzeyyen Senar'ı anarım dinlerken.

Hayatımıza giren öyle özel insanlar var ki… Kimseye benzemeyen.

Bu şarkıyı dinlerken onlar geçer gözümün önünden...

Yüreğimin en derininden. özlemle anarım, Minnetle anarım.. 

Bazen gözyaşlarım sel olur süzülür yanaklarımdan, Sessizce...

Ne kadar şanslı olduğumu düşünürüm, Onları tanıdığım için..

Bazen yüreğim sızlar onlar için yapamadıklarıma, İhmallerime..

Adları yüreğimde saklıdır "kimselere benzemeyen canlarımın"

Birbirinden değerli çok özel insanlarımın... Kıymetlilerimin.. 

Onları anlayamadığım oldu. Tanıdığım için kendimi şanssız hissettiğim…

Kızdığım, Söylendiğim, üzüldüğüm, Bocaladığım, Ağladığım günlerim…

Verdikleri keder de benzemedi kimselere, öylesine derin… öylesine zor…

Hep düşünmüşümdür hayatıma girme, yakınımda olma nedenlerini…

Artık kesinlikle biliyorum ki; Her biri aydınlık bir yol oldu yaşantımda.

Birbirimize bu kadar yakın olmamızın İlahi bir planı vardı belki de!

Onlar bizden, biz onlardan öğrendiklerimizle yürüdük hayat yolunda.

Yaşadığımız acı- tatlı tecrübelerle büyüdük, Birlikte tekamül ettik…

Egomuzu tanıttılar, nefsimizi terbiye ettirdiler, Sevmeyi öğrettiler…

Ne çok şey borçluyuz onlara… Kimselere benzemeyen canlarımıza…

Buradan selam olsun hepsine… Teşekkürle, Sevgiyle, Minnetle…