Tülin Vardar, yaþamý zorluklarla kucaklayan çocuklardan biri olmuþ. çünkü kýz kardeþiyle birlikte çok küçük yaþlarda annelerini sonsuz hayata uðurlamýþ. Babasý ve babaannesinin gayretleri ile büyüyüp genç kýz olduktan sonra hayatýnýn erkeði Sinan Vardar ile tanýþmýþ ve evlenmiþ. 20’li yaþlarda arkalarýndan gururla baktýðý iki oðlu Mete Vardar ve Mert Vardar’ý dünyaya getirmiþ. Gençliðin heyecaný, hayatýn mücadelesi derken iki gözünden sakýndýðý oðullarý zamaný gelince evlenmiþ ikisinden de ikiþer tane torunu dünyaya gelmiþ. Kýsacasý Vardar ailesinin mutluluk tablosu ince ince güzel duygularla çizilmiþ.

Sosyal yaþam dünyasýnýn yardýmsever kadýnlarýndan Tülin Vardar, Beylerbeyi’ndeki evinde torunlarý Sinan, Ceylan, Kaya ve Yasemin’in cývýltýlý sesleri eþliðinde annelik ve babaannelik duygularýný Klass okurlarý için anlattý.

“O zamanlar anlamýyorsun “anne olsaydý nasýl olurdu, olmasaydý nasýl olurdu” diye. Fakat þimdi düþünüyorum da herhalde þimdiki aklým olsaydý annesizliðe hiç dayanamazdým. çocuksun, anne yok ama olsaydý ne olurdu bilemiyorsun. Onun için ben her Anneler Günü’nde çok hüzünlenirim.”

 “Benim torunlarým diye söylemiyorum ama dördü de birbirinden akýllý. Bana mý öyle geliyorlar bilmiyorum ama çok güzeller, akýllýlar, bilinçliler. Ben Sinan’a bakýyorum Sinan 14 yaþýnda Lise 1’e gidiyor. Ama çok aklý baþýnda. Onun yaþýndaki çocuklara bakýyorum deli dolular. Belki de aile yapýsýyla alakalýdýr. Babasý ve annesi çok üstüne düþüyorlar.”

“Hayatýmýn vazgeçilmezlerinden olan eþim Sinan ile birlikte gençliðimizde büyük mücadeleler verdik. Hem iþ hayatýmýzý hem de aile hayatýmýzý belli bir noktaya getirdik. Þu an arkalarýndan gururla baktýðým evlatlarýmýzý yetiþtirdik. Onlarda güzel birer aile kurdu ve babalarýndan devraldýklarý iþlerini baþarýyla yücelttiler. Bizlere en büyük hediyeleri ise dünya tatlýsý torunlarýmýz oldu.”

“Size Van’da yaþayan manevi kýzýmý anlatmak isterim. Adý Nehir ve onu Facebook sayesinde sadece resimlerden tanýdým. Henüz ilkokulda okuyor. Babasý bir çay ocaðýnda çalýþýyor. Nehir ise harçlýklarýný kumbarasýnda biriktiriyor ve amacý annesine çamaþýr makinesi almak. Küçücük yaþta hissettikleri beni çok duygulandýrýyor. Biz Nehir ile resimler üzerine tanýþýyoruz ama en kýsa zamanda Van’a gidip onu kucaklamak istiyorum.”

Tülin Haným, Vardar ailesi olarak çok güzel bir mutluluk tablosu çiziyorsunuz. Bu tablonun en renkli yaný ise birbirinden tatlý torunlarýnýz olsa gerek. Annelik ve babaannelik duygularýný tatmýþ bir kadýn olarak öncelikle sizden bu kimlikleri dinleyebilir miyiz?

çocuk sevgisi bambaþka bir þey. Aslýnda Anneler Günü benim için çok farklý duygular taþýyan bir gün. çünkü bana hem hüzün veriyor hem heyecan veriyor hem sevinç veriyor. O gün hepsini birden yaþýyorum. Biz iki kýz kardeþiz. Annemizi küçük yaþta kaybettik. Kaybettiðimiz için ilk baþta anneliðin ne olduðunu bilmiyorduk. Sonra ilkokul ve ortaokul döneminde Anneler Günü olunca o yaþlarda çok farklý hisler yaþadýk. Etrafýmýzdaki hediyeleþmelerden Anneler Günü’nün çok özel bir gün olduðunu anlamaya okul çaðýnda baþlamýþtýk. Ýþte o yaþlarda çeþitli duygularýn çeliþkisini yaþayýp durduk. Ben 19 yaþýnda evlendim, 20 yaþýnda da anne oldum. Anne olduktan sonra da anneliðin çok zor, çok yüce ve fedakarlýk isteyen bir duygu olduðunu öðrendim. Fakat ilk çocuðumda yani Mete’de bankada çalýþýyordum. Onu belli bir yaþa kadar babaannesi büyüttü. O zamanlar bu dönemlerdeki þartlar yoktu. çalýþan bir anne olarak fedakarlýk istiyordu. Geçim sýkýntýlarý, daha farklý duygular derken çocuðun nasýl büyüdüðünü anlamýyorsunuz. Benim büyük oðlum Mete Vardar 44 yaþýnda þimdi. Þimdi ne ara büyüdü diyorum içimden, gerçekten hiç anlamadým. Ama ilk torunum Sinan 14 yaþýnda ve onu doya doya yaþadýk. Ýlk torun sevgisi daha bir baþka tabi ki. Sinan’ý çok farklý duygularla seviyorum. Erken doðdu, 21 gün kuvözde kaldý. Onu heyecan içinde bekledik. Sonra Sinan’ýmýz büyüdü koca bir adam oldu. Derler ya; torun paranýn faizidir diye hakikaten öyle. Torun sevgisi mesuliyetli bir sevgi deðil. Seviyorsun ama sorumluluðunu üzerine almýyorsun anne-babaya býrakýyorsun. Ama bir bakýmdan da yaþlandýðýný anlýyorsun, zamanýn ne çabuk geçtiðini anlýyorsun.

“ÞÝMDÝKÝ AKLIM OLSAYDI ANNESÝZLÝÐE HÝç DAYANAMAZDIM”

Zor bir çocukluk geçirmiþsiniz…

çocukken anlamýyorsun. Babam ve babaannem beni büyütmüþler. Ýki sene evvel okula göndermiþler. Gideyim de iki çocuk bir arada olmasýnlar diye düþünmüþler. O zamanlar anlamýyorsun “anne olsaydý nasýl olurdu, olmasaydý nasýl olurdu” diye. Fakat düþünüyorum da herhalde þimdiki aklým olsaydý annesizliðe hiç dayanamazdým. çocuksun, anne yok ama olsaydý ne olurdu bilemiyorsunuz. Onun için ben her Anneler Günü’nde çok hüzünlenirim.

Sizin Anneler Günü’nüz nasýl kutlanýyor?

çocuklarla hep beraber toplanýyoruz, bir yemek yiyoruz. Güle oynaya o günü geçiriyoruz.

 Devamý ve daha fazlasý Klass Magazin Mayýs sayýsýnda...

 

Fotoðraflar: Mert Can Alþahin