çocukluðu yüksek yaylalarda geçen her Karadenizlinin gördüðünde hüzünlendiði çiçektir Vargit çiçeði. Sonbaharda açar, ayrýlýðý ve mahzunluðu anýmsatýr. Genç yaþta Almanya’ya giden ve orada uzun yýllar zor þartlarda çalýþan dindar ve muhafazakar Hasan Atalay’ýn tüm hayali çocukluðunun geçtiði yaylasýnda ömrünün geri kalan kýsmýný mutlu bir þekilde geçirmekti. Ancak ne olduysa Vargit çiçeðinin doðaya merhaba demesiyle oldu... Yapýmcýlýðýný Nurdan Tümbek Tekeoðlu ve yönetmenliðini Orhan Tekeoðlu’nun yaptýðý belgesel filmi “Vargit Zamaný”, bir baba-oðul iliþkisinde geç kalmýþlýðý ve bu geç kalmýþlýðýn yarattýðý travmayý anlatýyor. Vargit Zamaný filminin yönetmeni Orhan Tekeoðlu, çekimleri tamamlanan belgeselin hikayesini ve merak edilenleri Klass’a anlattý.

“Vicdan, insanýn iç dünyasýnda hissettiði bir acýysa, itiraf da kiþinin vicdan azabýndan kurtulmasý için atacaðý ilk adýmdýr. Hasan Atalay da çok saðlam, çok karakterli bir insan. Ama hayatta herkes hata yapabiliyor.”

Orhan Bey, daha önceki dönemelerde de birçok baþarýlý belgesel filmine imza attýnýz. Þimdi “Vargit Zamaný” belgesel filmi projesi için çalýþmalarýnýza devam ediyorsunuz. öncelikle “Vargit Zamaný” belgesel filmi hangi konuyu ele alýyor?

‘Vargit” aslýnda bir çiçeðin adý. Bunu genelde Karadeniz’in yüksek daðlarýnda yaþayan insanlar bilir. Vargit çiçeði 1500 metre ve üstü rakýmda tamamen doðada Eylül’ün ikinci haftasýndan itibaren ortaya çýkan bir çiçek. “Artýk senin yaylacýlýðýn bitti, bundan sonra kar gelecek, sen bu kara, fýrtýnaya yakalanmadan köyüne dön” diyen bir çiçek. Ýnsanlar Karadeniz’in yüksek yerlerinde yaylacýlýk yaparlar. Mayýs’ýn ortalarýnda çýkarlar Eylül’ün sonralarýnda inerler. Vargit çiçeði de o dönemlerde ortaya çýkýyor. Beyaz ve mor renklerinde oluyor. Hikayemize gelecek olursak “Vargit Zamaný” bir baba ile oðulun hikayesini anlatan gerçek bir olay. Baba Almanya’da çalýþan bir Türk iþçisi. Almanya’da yaþarken dört tane çocuklarý oluyor. Bunlarýn arasýndan Erdoðan diðerlerinden daha yaramaz bir çocuk. Babasý uslansýn diye Erdoðan’ý Türkiye’de bir imam hatip lisesine verir. Ama Erdoðan uslu olacaðýna daha da yaramaz bir çocuk haline gelir. Babasý tekrar Erdoðan’ý Almanya’ya geri getirmek zorunda kalýr. Erdoðan da kötü arkadaþlýklarýyla birlikte gasp, hýrsýzlýk, soygun, uyuþturucu gibi kötü iþlere karýþýr. Baba da muhafazakar ve toplumda da yeri olan, herkesin sözünü dinlediði bir adam. Ama herkesin sözünü dinlediði bir adamýn oðlu bu iþlere karýþýyor. Bu adamýn da toplumdaki yeri sarsýlýyor. Bir süre sonra oðlu cezaevine giriyor. Adam da cezaevine giren oðlunu hiç aramýyor, sormuyor, onun için avukat tutmuyor, onu yok sayýyor. Erdoðan cezaevinden çýktýktan bir süre sonra amansýz bir hastalýða yakalanýyor. Sonra da baba bu hatasýný telafi etmek için onun her isteðini yerine getirip onu hastane hastane dolaþtýrýp tedavi ettirmek için uðraþ veriyor. Bir gün Vargit çiçekleri çýkacakken Erdoðan babasýna yaylaya gelmek istediðini ve Vargit çiçeklerini görmek istediðini söylüyor. O da oðlunun son istediðini yerine getirmek için evi hazýrlýyor, yeni bir oda yapýyor. Ama kýsa bir süre sonra bir gece telefon geliyor. Erdoðan hastalýðýna yenik düþüyor. Baba sabah kalktýðýnda bakýyor ki her yer Vargit çiçeði... Baba mesajý alýyor ve oradan gidiyor.

Peki, Vargit Zamaný filmini hayata geçirme fikri nasýl oluþtu?

Aslýnda ben muhafazakar kesim insanlarýn çocuklarýyla olan iliþkileri üzerine duruyordum. 80 yaþýna yaklaþan ve ömrünün yarýsýný Almanya’da iþçi olarak çalýþan dindar ve muhafazakar Hasan Atalay babamýn arkadaþý. Onunla oturup oðlu ile ilgili olan hikayesini dinlerken müthiþ bir belgesel konusu yakaladýðýmýn farkýna vardým. Ben bu aramalar içerisindeyken bu hikaye bana gelmiþ oldu. Hasan Atalay bunu kendi aðzýndan anlattýðýnda ben bunu belgesel haline getirmek istediðimi söyledim ve izin istedim. çünkü bir anlamda bir vicdan muhakemesi yapýyor. Kendisi zaten bilge bir adam. Tabiatla ilgili, insan iliþkileri ile ilgili çok bilgisi var. Böyle bilge bir adam nasýl böyle bir þey yapar diye düþünüyorsunuz. Bu durum da benim çok ilgimi çekti. Ona bu teklifi sunduðumda o da tereddüt içerisindeydi. Ona diðer babalara örnek olacaðýný söylemiþtim. Her babanýn oðluyla zaman zaman tartýþmasý olmuþtur. Ama Vargit Zamaný bir babanýn vicdan muhakemesini anlatan bir belgesel. Hata yapan oðluna karþý sert ve acýmasýz olan bir babanýn oðlunun amansýz bir hastalýða yakalanmasýndan sonra tam tersine dönüp oðlunu yaþatmak için amansýz bir mücadeleye girmesi ve onun son istediðini yerine getirmek için yaþlý bir adamýn doða üstü bir mücadeleye girmesini anlatýyor. Bir anlamda bir vicdan muhakemesi ve piþmanlýk üzerine kurulu bir belgesel bu. Ne yaparsan yap bir süre sonra vicdanýnla baþ baþa kalýyorsun. Vicdan, insanýn iç dünyasýnda hissettiði bir acýysa, itiraf da kiþinin vicdan azabýndan kurtulmasý için atacaðý ilk adýmdýr. Hasan Atalay da çok saðlam, çok karakterli bir insan. Ama hayatta herkes hata yapabiliyor.

“BUGüNE KADAR YAPTIÐIMIZ EN ZOR çEKÝMDÝ”

Peki, çekim süreci nasýl geçti?

Belgeselin kahramaný Hasan Atalay, bir bilge insan gibi oðluyla ilgili yaþananlarý en ince ayrýntýsýyla, hatalarýna varýncaya kadar çok samimi ve içten anlattý. Bütün anlattýklarýný bir belgesel filmde bize anlatmasýný istedim. Kabul etti ve aylar süren bir çalýþmanýn içine girdik. çekimler boyunca oðluyla ilgili anlattýðý her hatýra, Hasan Atalay’ý duygulandýrýyor ve acýyý yeniden yaþýyordu. Bir anlamda acý çekerek belgeseli bitirdik. Hasan Atalay, belgesel boyunca bir yandan adeta ruhsal arýnmanýn içine girerken, bir yandan da çekim ekibine çok yardýmcý oldu. Ýlerlemiþ yaþýna raðmen biz çekim ekibi olarak ona ayak uydurmakta zorluk çektik. Belgeselin hemen hemen her aþamasý zorluklar içinde geçti diyebilirim. Baþta Karadeniz’in her an deðiþen hava koþullarý. Kar, tipi, yaðmur ve rüzgar. Hava koþullarý nedeniyle birkaç gün evin içinde mahsur kaldýðýmýz oldu. Bugüne kadar yaptýðýmýz en zor çekimdi. Ama en çok zorlandýðýmýz anlar, Hasan Atalay’ýn 1990’lý yýllarda oðluyla yaþadýðý dramatik baba-oðul iliþkisini anlatýrken hýçkýrarak aðlamasýydý.

Devamý ve daha fazlasý Klass Magazin Haziran sayýsýnda...