çok yönlü bir sanatçý olan Handan özsoy, hem ressam hem modacý olarak çok baþarýlý çalýþmalarýyla tanýnýyor. Ressam-Tasarýmcý Handan özsoy, Yeditepe üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi, Plastik Sanatlar (Resim, Heykel, Seramik) bölümünde burslu eðitim görmeye hak kazanarak iyi derece ile mezun olduktan sonra resimlerini sanat galerilerine ihtiyaç duymadan da daha geniþ kitlelere ulaþtýrabileceðini düþünerek, “Sanatsal Moda Tasarýmý”ný (Art Fashion) izleyiciyle çok baþarýlý bir þekilde buluþturdu. Atölyesinde resim, seramik, ebru, taþ boyama, ahþap boyama gibi dersler ile birlikte çeþitli workshop’lar da düzenleyerek en büyük tutkusunu doya doya yaþayan Handan özsoy, þu sýralar kendini önümüzdeki iki yýl içerisinde açmayý planladýðý kiþisel sergisine hazýrlamakla meþgul. Ressam-Tasarýmcý Handan özsoy ile resim tutkusunu ve atölyesindeki çalýþmalarýný, ilham kaynaklarýný, tasarýmcý yönünü, çaðdaþ sanattaki aktif rolünü ve gelecek planlarýný Klass okurlarý için konuþtuk.

“Sanatý modayla buluþturmamdaki tek nedenim, resimlerimi bir galeri olmadan insanlarýn üzerinde taþýdýðý gezici sergiler haline dönüþtürmekti. Resimlerimin transferini kullanarak kýyafetler tasarladým ve Akatlar Kültür Merkezi’nde bir defile yaptým. Defilede her manken resimlerimin olduðu tasarýmlarý giyerek boþ çerçevelerle podyumda yürüdü. Ýþte o zaman kendi kendime “bu benim resim sergim” dedim.”

“Atölyemde çocuklar, yetiþkinler ve yetenek sýnavlarýna hazýrlanan gençlere, amacýna göre bireysel ya da grup dersleri vermekteyim. Resim, seramik, ebru, taþ boyama, ahþap boyama vb. gibi dersler ile birlikte çeþitli workshop’lar da düzenlemekteyim. Fakat ders dýþýnda da isteyen herkes gelsin bu ortamý görsün ve atölye havasýný solusun istiyorum. Bu yüzden kapým herkese açýk.”

Handan Haným, birbirinden güzel çalýþmalarýn altýna imza atarak resim sanatýný icra ediyorsunuz. öncelikle bize resim tutkunuzdan bahsedebilir misiniz? Bu tutku nasýl bu noktaya geldi?

Ben Sivas’ýn bir ilçesinde doðdum. öyle küçük ve o zamanlar çok geliþmemiþ olan yerlerde sanat adýna hiçbir þey yoktu. Sadece normal okulda haftada bir saat olan bir resim dersi o kadar. Fakat ben kendimi bildim bileli hep resme karþý bir ilgim vardý. Okul hayatým baþlamadan önce bile her bulduðum masanýn altýna saklanýr ve masalara resimler yapardým. Tabi benim bu anlamda kendimi keþfetmem biraz geç oldu. Ta ki ortaokul yýllarýnda, coðrafya derslerinde harita çizimlerine bakarak aynen yapabildiðime kadar. O zaman ‘gördüðümü çizebilirim’ düþüncesi uyandý ve resim tutkum baþlamýþ oldu. Her çizdiðimde yapabildiðimi gördükçe kendimi resim adýna daha da keþfetmeye baþladým. Fakat maddi imkansýzlýklardan dolayý çok zor bir hayatýmýz vardý ve benim resim eðitimi almam demek ailemin benim için yaþadýðý yeri terk etmesi demekti. Babamýn Ýstanbul’a iþ yapmaya gelmesi ve sonrasýnda bizi de yanýna almasýna kadar resim eðitimi almak benim için sadece bir hayaldi. Hayat þartlarý bizi Ýstanbul’a sürükledi ve lise son sýnýfý burada okuyarak mezun oldum. Liseyi bitirdikten sonra aileme destek olmak için ve dershane paramý çýkarmak için birçok iþte çalýþtým. Bu süre zarfýnda gündüzleri çalýþýp geceleri resim yapmaya devam ettim. Nihayet Yeditepe üniversitesi’nin yetenek sýnavýnda %100 baþarý bursu ile GSF Plastik Sanatlar Bölümü’nde (resim, heykel, seramik) eðitim almaya hak kazandým. O günü hiç unutmuyorum ne þartlarda yaþayýp, benim için gerçekleþmesi hayal olan bir þey olurken çok iyi bir okulda burslu okuma imkâný da bulmuþtum. Bir yýl hazýrlýk eðitimi gördükten sonra dört yýllýk fakülte eðitimimi yine derece ile mezun olarak tamamladým ve dereceyle mezun olduðum için ayný okulda yüksek lisans bursu da kazanmýþ oldum. Sonrasýnda para kazanmak için yine birçok farklý iþlerde çalýþýrken, ayný zamanda kendi atölyemi açarak resim çalýþmalarýma da devam ettim. Þu an tek yaptýðým iþ atölyemde dersler vermek ve kendi sanatýmý icra etmek. Ýþte bu çocukluðumdan beri süregelen resim yapma aþký, hayatýmda vazgeçemeyeceðim tek tutkum bu þekilde bu noktaya geldi. Her zaman nedenini nasýlýný düþünmeden resim yaptým. Hiçbir zaman satýlýp satýlmamasý ya da beðenilip beðenilmemesini düþünmedim. çünkü bu görecelidir. Sadece içimden geldiði gibi aþkla resim yapýyorum ve her yaptýðým resim bir sonraki için deneysel denemeler oluyor.

“RESÝM YAPMAK ÝçÝN BÝR öZELLÝK OLMASI GEREKTÝÐÝNE ÝNANMIYORUM”

Herkesin belli bir resim yapma yeteneðiyle doðduðu ama zamanla kimimizin bu yeteneðini geliþtirdiðini kimimizin de zamanla körelttiðini duydum. Peki resim yapmak için insanýn ne gibi özelliklere sahip olmasý gerekir?

Bu zamana kadar gördüðüm ve emin olduðum tek þey, en iyi resimleri çocuklarýn yaptýðýdýr.

Keþke hepimiz onlar gibi naif ve hayal gücü yüksek kalabilsek. Bu yüzden söylediðinize katýlýyorum bence de herkes resim yapma yeteneðiyle doðuyor. Fakat büyüdükçe içimizdeki naiflik de hayal gücü de azalýyor, ilgi alanlarýmýz deðiþebiliyor ve farklý alanlarý deneyip keþfettikten sonra kendimize en yakýn olana yöneliyoruz. Resim yapmak için bir özellik olmasý gerektiðine inanmýyorum. çizgi çizebiliyorsanýz ve fýrçayý tutup boya sürebiliyorsanýz kendi resminizi de yapabilirsiniz demektir. Boþ bir kâðýda rasgele karalamalar ya da bir tuvalin bir köþesine dokundurduðunuz fýrça darbesi sizin resminiz olabilir.

Devamý ve daha fazlasý Klass Magazin Ekim sayýsýnda..

Röportaj: özgün Küçükkahraman

Fotoðraflar: Mert Can Alþahin