Maide Kurttepeli’nin yaþamýnda kusursuzluk diye bir þey yok. Aksine O; kusurlarla güzelleþtiðimizi, kusurlarýn bizi beslediðini ve tüm yeniliklerin, icatlarýn ve güzelliklerin kusurlar yüzünden ortaya çýktýðý düþüncesini savunuyor. Ama dýþ görünümüne baktýðýnýzda ve onunla ettiðiniz kýsacýk bir sohbette dahi onun ne kadar da kusursuz bir kadýn olduðunu görebiliyorsunuz. Bu kusursuzluk onun doðasýnda var. Ruhunun güzelliði dýþýna yansýyan, çalýþkan, herkes hakkýnda iyi düþünebilen ve gerçekten kötülere ve kötülük yayanlara düþman olabilecek güçlü bir ruha sahip. Son zamanlarda kendisini sanata verdi ve dünyanýn sanat konusunda beþiði olan New York’ta eþi Emre Kurttepeli’nin giriþimci ruhuyla açtýðý C24 Gallery için çalýþmalarýna devam ediyor.

Maide Kurttepeli ile 2017’nin son sayýsýnda yakýn dostu olan ünlü modacý Bahar Korçan’ýn tasarýmlarý eþliðinde Galata sokaklarýnda çok keyifli bir çekim yaptýk ve kendisiyle C24 Gallery ile yaptýklarý baþarýlý çalýþmalarý, hayatla ilgili düþüncelerini ve hayattan beklentilerini Klass okurlarý için konuþtuk.

“çaðdaþ sanatýn amacý; bir düþünce ortaya koymak, insanlarý düþündürmek. Eskiden klasik resimlere bakýyorduk, beðeniyorduk. Ama çaðdaþ sanat çok büyük sorumluluklar üstleniyor. Bugün sen politik olarak söyleyemediðin bir þeyi sanatçý diliyle çok güzel büyük kitlelere ulaþtýrabiliyorsun. Sanatýn da böyle bir gücü var. O anlamda önemli. Tabi bunu doðru aðýzdan doðru yerlerde doðru þekillerde yapýlmasý lazým.”

“Benim daha avangard bir tarzým vardýr Bahar Korçan da öyle çalýþmalar yapar. Daha farklý, daha düz çizgileri olan ama kendi içinde þaþýrtmacalarý olan çok güzel þeyler yapar. Bazen düz ve sakin olan bir þeyin içerisinde þýklýðý yakalamak zordur ve Bahar bu zoru baþarabilen bir deðerdir.”

“Ben hep kendi kendime mutlu uyanmayý, kendimi bunca kötülük arasýnda güzel þeyler yakalayarak, iyi dostluklar ve güzel insanlar tanýyarak hayata baðlýyorum. Evet dünyada kötülükler oluyor ama dünyada kayda deðer çok güzel insanlar da var. çok güzel sevgiler, duygular, hobiler var. Keþke biraz daha insanlar olarak bu güzelliklere odaklanabilsek.”

“Umarým milletimizin büyük bir kýsmý olarak kendimiz gibi olmayanlara; hem fiziksel hem ruhsal hem de cinsel anlamda bizlere benzemeyen insanlara empatiyle yaklaþmayý öðreniriz. Kesinlikle empati kurmamýz gerekiyor.”

“Mesela hedef konulmuþ evlilikler gördüm. Bizimkisi de hiç hedef konulmayan bir evlilikti. çevre tarafýndan nasýlsa bu evlilik biter gözüyle bakýlan bir evlilikti. çok þükür uzun yýllardýr çok güzel bir evliliðim var. O yüzden plan yapmamaya zaten ben genç yýllarda inanýyordum. Þöyle söyleyeyim; iþ ya da evlilik için birileriyle birlikte gönül verip iyi niyetlerle yola çýkýyorsanýz geçte olsa güzelliklere varýyorsunuz.”

“Cillop gibi pýrýltýlý, parlak þeyleri sevmiyorum. Nitekim ki insanlarýn hayatýný da öyle görüyorum. Baþarýlarýmýz var, baþarýsýzlýklarýmýz var. Olduðu gibi o kumaþ neyse o kumaþý olduðu gibi giymeyi seviyorum. Bu da benim cildim, tenim. Bu da benim gerçek yaþým ve gerçek kýyafetim aslýnda. Bana da onu en iyi þekilde taþýmak düþüyor.”

Zaman hýzlý geçiyor, koskoca bir yýlý daha geride býraktýk. 2017 yýlýnýn sizin için iþ anlamýnda oldukça yoðun geçtiðini biliyoruz. öncelikle ortaðý olduðunuz C24 Gallery için 2017 yýl nasýl bir yýldý?

2017 iþ konusunda güzel geliþmeler yaþadýðýmýz bir yýldý. Biz en son Ýstanbul Contemporary Fuarý’na katýldýk. Aralýk ayýnýn baþýnda da C24 Gallery olarak Miami Fuarý’na katýlýyoruz. Açýkçasý galeri tarafýnda çok güzel geliþmeler oluyor. çok yeni iki sanatçýyý programýmýza aldýk. Bu sanatçýlardan bir tanesi Video Art Sanatçýsý Tommy Hartung. En son Whitney Biennial’ine katýldý. Bir de Hýrvatistan’lý bir sanatçý olan Victor Popovic bünyemizde yer alýyordu. Onun da çok güzel müze programlarý oldu. En son Zagreb Müzesi’nde sergisi yayýnlandý. Açýkçasý son zamanlarda böyle müze programlarý aðýrlýklý olan sanatçýlara daha aðýrlýk veriyoruz biz de. Onun dýþýnda zaten C24 Gallery kurulduðu günden beri çok güzel baþarýlar yakalýyor. Biliyorsunuz son üç senedir dünyadaki en iyi 500 galeri içinde yer alýyor. O yüzden bu bizim için çok mutluluk verici. Artý olarak bize ait olmayan bir mecrada C24 çok güzel bir geliþme kaydetti. Bu açýdan çok mutluyuz.

Peki, Türkiye’de bir sanat galerisi yatýrýmýnýz yokken bir anda New York’a gidip sanat konusunda çok iddialý olan bir bölgede galeri kurma düþüncesi nasýl oldu?

Ýþte burada eþim Emre Kurttepeli’nin giriþimcisi yönü devreye giriyor. Emre, çok giriþimci bir adam. Giriþimciliðin karakteri sanýrým böyle oluyor; hiç ummadýðýn bir alanda pat diye yer alabiliyor. Giriþimcilerin ortak özelliði bu bence. Mesela giriþimci bir ruha ve zekaya sahip olan bir mimarý baþka iþlere yöneldiðini görebiliyoruz. Hiç bilemediðimiz, tahmin etmediðimiz alanlara yatýrým yapýp fark yaratabiliyor. Bizimkisi de öyle oldu. Tamamen Emre’nin giriþimci yapýsýndan dolayý C24 Gallery start aldý. Zaten aileden dolayý bir koleksiyoner tarafýmýz vardý. Sanat her zaman onun doðduðundan beri hayatýnda vardý. Ben de sanata çok aþýk bir insaným. Þimdi müzeleri gezip dolaþabiliyorum. Ýnsan bazen bir þey olmayýnca onun var olup olmadýðýný anlayamýyorsunuz. Ýzmir’de biz büyürken müzeler vardý da biz mi gitmedik?:) Yani bugün Köln’e gidiyorsun küçücük Köln kasabasýnda dünya kadar müze var. Ýnþallah bizim ülkemizde de bu tarz müzecilik artar diye düþünüyorum. Belli bir kesimde sanat anlayýþý her zaman vardý ama bunun daha geniþ halkalara ulaþmasý lazým. Biraz halka doðru daha iyi ulaþtýrýlmasý gerekiyor diye düþünüyorum. Mesela Ýstanbul Bienali vardý. Ben onun çoðunu gezdim. Yine Contemporary Istanbul yapýlýyor. Eminim sanata meraklý birçok insan bu tarz organizasyonlarý kaçýrmýyor. Ama bunlar gibi þeylerin sürekliliði ve daha fazla olmasý gerektiðine inanýyorum. Ýnþallah önümüzdeki yýllarda bu bilinç daha da artar.

“çAÐDAÞ SANATIN AMACI; BÝR DüÞüNCE ORTAYA KOYMAK, ÝNSANLARI DüÞüNDüRMEK”

Dünya genelinde galerileri geziyorsunuz. Ýlla ki iþ için de geziyorsunuz buralarý ama sergileri gezerken neler hissediyorsunuz.

Her gün bambaþka bir þey öðreniyorsun. Farklý sanatçýlar, farklý ülkeler, farklý beyinler, farklý ruhlar hepsi bir yerde. özellikle de Amerika, çaðdaþ sanatýn beþiði bence. New York bu konuda gerçekten hem fuarlar olsun hem galeriler anlamýnda çok güçlü. Mesela normalde New York’u günde 5 milyon turist ziyaret ediyormuþ. Þimdi bakýyorsunuz bizim Niþantaþý gibi bir yerde galerimiz olsaydý normalde Niþantaþý gibi bir yerdeki galeriyi aylýk gezme sayýsý ortalama 500 kiþiyken New York Chelsea bölgesindeki bizim galerimizi günde 500 kiþi geziyor. Aradaki fark çok büyük. O sergileri gezerken açýkçasý þunu görüyorum; Türkiye’de çok iyi ve güçlü sanatçýlarýmýz var. Biz o furyayý eskiden kaçýrmýþýz. Bize bir sürü þey daha sonradan gelmiþ. Avrupa’ya gidip orada beslenip Türkiye’ye geri dönen çok meþhur sanatçýlarýmýz var. Þu anda güncel sanatçýlar anlamýnda bizim sanatçýlarýmýz da en az Avrupa ve Amerika’dakiler kadar günümüzü yakalayan, çok deðerli isimler. çok baþarýlý buluyorum ben. Bu bizim açýmýzdan sevindirici. üzücü olan tarafý da devletin desteklemesi lazým. Bunlarýn sergilerinin yapýlacaðý yerler bulunmasý lazým. Yurtdýþýndaki galerilerin de temsil edilmesi lazým gibi bir sürü yan element var. Ama bunlar sanatçýlarýn kariyerlerini olumlu yönde etkileyecek þeyler. O yüzden de önemli bu açýdan. Nasýl bir çýkýþ ve yön bulurlar bilmiyorum ama ülkemizde yaþayan çok çok deðerli iyi sanatçýlar görüyorum. Ve o bütün sergileri gezerken de hissettiðim þey ‘inþallah bizim sanatçýlarýmýz da dünyaya açýlýr’ diye diliyorum. Ama çok zor bir þey. çünkü çok büyük bir yarýþ var, çok fazla sanatçý var. Bütün Contemporary sanatçýlarýnýn da Amerika’daki sergilerde yer almasý çok güç oluyor. Orada çok müthiþ bir mücadele var. Yurtdýþýnda gezdiðin sergilerde görüyorum ki çok derin, beyni anormal temiz, çok güçlü inanýlmaz saðlam sanatçýlar var. Mesela bir sanatçý hem resim yapýyor hem video art yapýyor hem fotoðraf çekmiþ hem enstalasyon hazýrlamýþ hem bir heykel yapmýþ… Bu çok müthiþ bir enerji, süper bir kabiliyet. Evet belki hepsini tek baþýna oturup yapmýyor ama önemli bir düþünce ortaya koyuyor. O düþünceyi belki baþkalarýna yaptýrýyor olabilir. Ama sonuçta toplamda totalde baktýðýnda günün sonunda bir düþünce ortaya koyuyor. Zaten çaðdaþ sanatýn amacý; bir düþünce ortaya koymak, insanlarý düþündürmek. Eskiden klasik resimlere bakýyorduk, beðeniyorduk. Ama çaðdaþ sanat çok büyük sorumluluklar üstleniyor. Bugün sen politik olarak söyleyemediðin bir þeyi sanatçý diliyle çok güzel büyük kitlelere ulaþtýrabiliyorsun. Sanatýn da böyle bir gücü var. O anlamda önemli. Tabi bunu doðru aðýzdan doðru yerlerde doðru þekillerde yapýlmasý lazým.

“çOK BüYüK MODACILARIN HER ZAMAN VE HER DAÝM SANATLA MUTLAKA çOK YAKINDAN BÝR ÝLÝÞKÝLERÝ OLUR”

Siz belli tarzý olan bir kadýnsýnýz. Sizin için moda ne ifade ediyor ve modayý sanatla iliþkilendirebiliyor musunuz?

Aslýnda modayý yapan yani tasarýmý yapan kiþinin algýsýyla beraber modayla sanatýn birbiriyle iliþkili olduðunu çok rahat söyleyebilirim. Mesela çok kýsa süre önce Christian Dior’un sergisini gezdim. Geçmiþten bugüne retrospektif bir sergisiydi. çok etkilendim. Açýkçasý ben hiç bilmiyordum; Christian Dior daha moda dünyasýna atýlmadan önce 10 sene kadar galericilik deneyimi olmuþ. Ve bütün bu modacýlýk haute couture kýyafetlerde de sürrealistlerden çok etkilenmiþ. Onlarýn tablolarýna kumaþlara baský yaptýrmýþ onlara houte couture kýyafetler dikmiþ. Bunlarýn hepsi çok güzel. Aslýnda biz þimdi gibi görüyoruz ama mutlaka o çok büyük modacýlarýn her zaman ve her daim sanatla mutlaka çok yakýndan bir iliþkileri olur. çünkü yaratýcýlýk anlamýnda hepsi birbirini besleyen olgular.

Sizinle Galata sokaklarýnda çok keyifli bir çekim yaptýk. Ve çekimlerde yakýn dostunuz Bahar Korçan’ýn tasarýmlarýný giydiniz. Ne ifade eder Bahar Korçan sizin için?

Buradan Bahar Korçan çok iyidir demek yerine onunla olan dostluðuma deðinmek istiyorum. Bahar’la biz onun çok daha yeni baþladýðý dönemlerde tanýþmýþtýk. Ben de o zaman mankenlik dönemimde en iyi dönemimi yaþýyordum. öyle tanýþtýk. çok defilelerine çýktým ben Bahar’ýn. Hep kariyerden bahsederiz ya, ben gerçekten þunu da belirtmek istiyorum; dýþardaki insanlarýn moda dünyasýna, modellere ve modacýlara çok enteresan bir bakýþ açýsýyla karþýlaþýyorum. Þunu söyleyebilirim ki benim dönemimde biz mankenlik yaparken bizlerle çalýþan Yýldýrým Mayruk olsun, Cemil Ýpekçi, Ahmet Erarslan, Mehmet Köymen gibi bir sürü modacý ya da Ýpekyol, Roman gibi markalarýn yöneticileri ile o kadar dostane, saygýlý, sýcak, içten dostluklar edindim ki ben orada. Hiç dýþardan zannedildiði gibi keþmekeþ, zannedildiði gibi saçma sapan bir ortam deðildi. Son derece insanlarýn canla baþla çalýþtýðý bir dönemden bahsediyorum. Bu insanlar bu iþin yaratýcýlýk kýsmýnda yer alýyorlar. Bu kiþiler tasarým anlamýnda kendilerini kabul ettirene kadar çok zorlandýlar. Yine markalar üretici olarak çok aðýr yollardan geçtiler. Ama her biri çok güzel iþler ortaya koydular. Ve aralarýnda çok sevdiðim hakikaten çok kýymetli eþi benzeri olmayan insanlar vardýr. Bahar da benim için onlardan bir tanesi. Ben hakikaten burada býrakýn bir iþ arkadaþýný bir kýz kardeþ edindim gibi görüyorum. Kendisini çok severim, ayrý severim. Ýþ sonra geliyor benim için. Ama zaten Bahar ilk baþladýðý günden bugüne kadar kendini son derece iyi kanýtlamýþ ve Türkiye’nin en iyi modacýlarýndan bir tanesi. Tasarýmlarýný inanýlmaz bir keyifle giyiyorum. çünkü tarzýmla çok baðdaþýyor. Daha avangard bir tarzým vardýr o da öyle çalýþmalar yapar. Daha farklý, daha düz çizgileri olan ama kendi içinde þaþýrtmacalarý olan çok güzel þeyler yapar. Bazen düz ve sakin olan bir þeyin içerisinde o þýklýðý yakalamak zordur ve Bahar bu zoru baþarabilen bir deðerdir. Bahar’ýn yaptýðý hiçbir þeyde þakýr þukur renkler ya da allý pullu þeyler yok. O da kötü deðil ama tarzý deðil. Ben de o tarzdayým. Yani üzerimde bir þey marka olarak baðýrsýn istemem. Ama onu bilen bilir. Onun zarafeti, asaleti öyle dursun isterim. çünkü çok fazla marka baðýran bir þey beni mutlu etmiyor.

“KENDÝMÝ BUNCA KöTüLüK ARASINDA GüZEL ÞEYLER YAKALAYARAK, ÝYÝ DOSTLUKLAR VE GüZEL ÝNSANLAR TANIYARAK HAYATA BAÐLIYORUM”

Peki 2017 yýlýna geri dönecek olursak sizce bu yýl dünya için nasýl geçti?

Açýkçasý ben umutsuz deðilim ama son zamanlar dünyasýný maalesef çok iyi görmüyorum. Kýyamet koptuðu zaman olacak denilen her þey þu an sanki oluyor. Bence gerçek bir kýyameti yaþýyoruz. Ýnþallah bir an önce biter bu kýyamet. Hakikaten çok üzülüyorum. çocuklara yapýlan eziyetlere, kadýnlara karþý yapýlanlara ve hayvanlara yapýlan eziyetlere çok üzülüyorum. Ýnþallah bu 2017 ile son bulur ve tekrar insanlýk kendini bulur. Ýnsanlar olarak dünyaya verdiðimiz zararýn ciddiyetini görüyor musunuz? Yaðmur yaðýyor kafamýza resmen koca koca taþlar yaðdý, tsunamiler oluyor. Ýnsanlar çýldýrmýþ gibi. çocuklar tecavüze uðruyor, hayvanlar tekme ile kovuluyor, küçük çocuklar haþlanýp yediriliyor. Yani bu kýyamet deðil de nedir? Bence gerçek kýyameti yaþýyoruz. Kendi hayatýmýzdaki ailemizden, dostluklarýmýzdan, hobilerimizden aldýðýmýz zevklerle ancak ayakta kalmaya çalýþýyoruz. Yoksa dýþarýda geçekten çok acayip bir dünya var. Ve o dünyanýn içerisinde biz nerede yer alýyoruz bilmiyorum. Ben hep kendi kendime mutlu uyanmayý, kendimi bunca kötülük arasýnda güzel þeyler yakalayarak, iyi dostluklar ve güzel insanlar tanýyarak hayata baðlýyorum. Evet dünyada kötülükler oluyor ama dünyada kayda deðer çok güzel insanlar da var. çok güzel sevgiler, duygular, hobiler var. Keþke biraz daha insanlar olarak bu güzelliklere fokuslanabilsek. Bana gelirsek 2017 sonuna doðru talihsiz þeyler yaþadým. çok kötü bir þekilde düþtüm, ayaðým çatladý, yan baðlarým yýrtýldý. Ama bu olayla birlikte saðlýðýn ne kadar önemli olduðunu bir kere daha anladým. Artý olarak handikap yaþayan insanlarýn ne kadar zorlandýðýný, insan baþýna gelmeyince anlayamýyor. Mesela kolunuza bir þey olduðu zaman bir askýya alýp istediðiniz yere yine gidebiliyorsunuz ama bacaðýnýza bir þey olduðu zaman tuvalete gidemiyorsun, duþ alamýyorsun. O yüzden ben eskiden de engelli kiþilere çok saygý duyardým ama bir de onlarýn yaþadýklarýný iki ay gibi bir sürede yaþayan bir kiþi olarak gerçek manada onlarýn gözünden hayata bakýyorum. Mesela tekerlekli sandalyeyle yaþayan bir insan için yollar hiç güzel deðil. O yüzden Türkiye’de bir sürü handikabý olan insanlar evlerde yaþýyorlar. Ama onlarýn da dýþarý çýkma hakký var. Onlarý býrakýn normal insanlar için bile yürüyüþ yollarý bile sýkýntýlý. Ýlla ki yollarý güzel olan yerler vardýr ama herkes oralara gidemiyor. Mesela koltuk deðnekleriyle yürüyorsunuz. Mecburen yavaþ yürümeniz gerekiyor. Buna çok sabýrsýz olan insanlar gördüm. Arabadan iniyorsunuz karþýdan karþýya geçeceksiniz arabalar korna çalýyor, insanlar üstünüze üstünüze yürüyor. Gerçekten insanlarýn birbirine olan tahammülü pek yok. Ama bu Avrupa’da veya Amerika’da böyle deðil. Oralarda tekerlekli iskemleyle herkes markete gidebiliyor. Yapýlan iyi yollar sayesinde kendini bir yere götürmenin dýþýnda bir de ihtiyaçlarýný da giderebiliyorlar. çünkü apartmandan çýktýðýnda ona göre eðimli bir yol var. Bizde hiçbir yer öyle deðil. Ýþte bu yüzden onlarýn yakýnlarý o insanlarý evlerinin içinde tutuyorlar. Bu çok üzücü bir þey. Bu þekilde olup da yeteneklerini kýsýtlamak zorunda olan çok insan var. Bu insanlar bu sebeplerden dolayý ne dýþarý çýkabilir ne sosyalleþebilir ne kendi temel ihtiyaçlarýna yönelik bir þey yapabilir. Bunlarý da bir kenara býrakalým o kiþinin hastaneye gitmesi gerekiyorsa ona göre yer yok, araç yok. Sadece bizler varmýþýz da onun dýþýnda hiçbir þey yokmuþuz gibi davranýyoruz. çocuklara karþý da böyle. Benim çocuklarým ufakken onlarý anaokuluna götürdüðüm zaman iki dakika arabayý okulun önünde durdursam çocuðu indirene kadar arkadan korna sesleri gelirdi. Yýllar önce de böyleydi þimdi de böyle. Hiçbir þey deðiþmedi. Ve ben eminim bir bu kadar zaman yine bir þey deðiþmeyecek. Ama temel araç ve gereçlerin, bilgilerin, nüanslarýn hepsi eðitimle alakalý. Ben görüyorum eskiden biz otobüse bindiðimiz zaman yaþlý bir insan geldiðinde kalkardýk. Þimdi koltuk deðneðiyle biri biniyor kimse yerinden kalkmýyor. Kimsenin umurunda deðilsin. Yurtdýþýnda herkes kendi baþýna buyruk yaþýyor diye bilinirdi, bizim bir örf adetimiz var diye düþünülürdü ama artýk bu bizde de bitmiþ. Umarým milletimizin büyük bir kýsmý olarak kendimiz gibi olmayanlara; hem fiziksel hem ruhsal hem de cinsel anlamda bizlere benzemeyen insanlara empatiyle yaklaþmayý öðreniriz. Kesinlikle empati kurmamýz gerekiyor.

“TOPLUMUN EN BüYüK DERDÝ EMPATÝ YOKSUNLUÐU”

Engelliler konusunda çalýþan çok güzel sivil toplum kuruluþlarý var. Bu konuda çok güzel iþler yapanlar var. Peki, sizce eðitimin dýþýnda baþka neler yapýlmalý?

Ýyi ki sivil toplum kuruluþlarý var. Mesela yollar, özürlü insanlarýn tekerlekli sandalyeleri, koltuk deðnekleri gibi ihtiyaçlarý, onlarýn sosyalleþmesiyle ilgili ne varsa ya da meslek seçimlerinde desteklenmesi gibi yardýmlar yapýlmalý. Yurtdýþýnda mesela down sendromlu insanlarý kafelerde çalýþtýrýyorlar. Bizde tekerlekli iskemleyle bir doktorun muayenehanesinde sekreterlik yapan bir engelli görüyor musunuz? Etrafýnýzda hiç çalýþan bir engelli görüyor musunuz? Bunlara fýrsat verilmiyor. Belli prosedürler dahilinde engelliler belli yerlerde çalýþabiliyor. Prosedür engel teþkil ediyorsa benim için her türlü engel demektir. Sonuçta adamýn zaten engeli var, yaþamsal engelleri de var. Bunun üstüne bir de sen engel koyuyorsun ve bunun adýna prosedür diyorsun. Bu genelde hiçbirimizde yok. Bunu bütün halkýmýza yedirilmesi lazým, içine iþlemesi lazým, empati olmasý lazým. çocuðunu anaokuluna býrakana kadar arkada çalýnan kornalar hiçbir yurtdýþý ülkesinde yok. Sen çocuðunu býrakana kadar o da saygýyla bekliyor. Toplumun en büyük derdi empati yoksunluðu.

“MUTLU UYANMAYA, YATAÐA GÝRERKEN DE BüTüN DERTLERÝ SÝLKELEYÝP GÝRMEYE çALIÞIRIM”

Peki, sizi hayatta neler mutlu eder? Hayata bakýþ açýnýz nedir?

Neredeyse 50 yaþýma geldim. Hayata bakýþ açým karmaþýk deðil onu söyleyebilirim. Mutlu uyanmaya, yataða girerken de bütün dertleri silkeleyip girmeye çalýþýrým. Ne kazanýyorsam hepsi bu dünyada kalýyor. Geriye kalan tek þey güzel yaþadýðýn anlar. Biriktirdiðin dostluklar, güzel anýlar, ailen, sevdiðin insanlar… hepsi bu.

“ÝÞ YA DA EVLÝLÝK ÝçÝN BÝRÝLERÝYLE BÝRLÝKTE GöNüL VERÝP ÝYÝ NÝYETLERLE YOLA çIKIYORSANIZ GEçTE OLSA GüZELLÝKLERE VARIYORSUNUZ”

Þu an yaþamlarý için bir dönem noktasýnda olan iki tane çocuðunuz var. Peki, onlar için nasýl bir gelecek hedeflediniz?

Oðlum Kerim 18, Yasemin 16 yaþýnda. Ben hedef konulan þeyleri sevmiyorum. Mesela hedef konulmuþ evlilikler gördüm. Bizimkisi de hiç hedef konulmayan bir evlilikti. çevre tarafýndan nasýlsa bu evlilik biter gözüyle bakýlan bir evlilikti. çok þükür uzun yýllardýr çok güzel bir evliliðim var. O yüzden plan yapmamaya zaten ben genç yýllarda inanýyordum. Þöyle söyleyeyim; iþ ya da evlilik için birileriyle birlikte gönül verip iyi niyetlerle yola çýkýyorsanýz geçte olsa güzelliklere varýyorsunuz. Ama hep bir amaç peþindeyseniz bazen o amaçlar yolun yarýsýnda deðiþebiliyor. Ama iyi niyetle yapýlan hiçbir þeyin ben uzun vadede kaybedeceðine inanmýyorum. O yüzden çocuklarým için de bir plan, program yapmanýn doðru olduðuna inanmayan insanlardaným. Ama eðitimleri konusunda elimden gelenin en iyisini sunmaya çalýþýrým. Biz þu an onlara sunuyoruz onlar da ne istiyorsa onu seçip alacak. Ama ben þuna inanýyorum ki bir anne-baba çocuða ne veriyorsa onu ilk baþlarda almýyorsunuz. Teenage dönemleri biraz daha havaleli geçiyor ama eminim bir yerlerde iyi insan olsunlar diye içlerine vicdan duygusunu, merhameti yerleþtirmeye çok çalýþtým. çocuklarým için iddialý, planlý programlý deðilim. Siz plan yaparsanýz Allah da gülermiþ ya iþte onun gibi biraz kaderci miyim bilemiyorum. O kadar da deðilim aslýnda tabi ki… Ýnsanýn kendi kaderini deðiþtirmesi için çaba sarf etmesi lazým, özen göstermesi lazým. Ama bir anne-baba olarak çocuðunu sürekli bir þeylere hazýrlamak doðru deðil. O çocuðun doðuþtan ona yatkýn deðilse yapabileceðin hiçbir þeyin yok. O yüzden plan programlar da hiçbir iþe yaramýyor. Ben bunu bir sürü insanýn hayatýnda gördüm. Ýþe yaramýyor.

“HEP GüLEREK UYANIYORUM. SANIRIM KOCAM DA çOK ÝYÝ BAKIYOR BANA”

50 yaþýna giriyorum dediniz. Peki, bu güzellik bu gençlik nasýl korunuyor?

Hep gülerek uyanýyorum. Sanýrým kocam da çok iyi bakýyor bana. Estetik falan da hiç yok. Benim iki tane çok ciddi cilt hastalýðým var bir de saðlýk problemlerim yüzünden enjekte edilen hiçbir þeyi kullanamýyorum. Kullansaydým da yaptýrýr mýydým bilmiyorum ama ben her þeyin en doðalýný seviyorum. Bir kumaþa bakarken ya da bir kýlýk kýyafetin illa bir yerinden bir þey sarkacak. Böyle çok cillop gibi pýrýltýlý, parlak þeyleri sevmiyorum. Nitekim ki insanlarýn hayatýný da öyle görüyorum. Baþarýlarýmýz var, baþarýsýzlýklarýmýz var. Olduðu gibi o kumaþ neyse o kumaþý olduðu gibi giymeyi seviyorum. Bu da benim cildim, tenim. Bu da benim gerçek yaþým ve gerçek kýyafetim aslýnda. Bana da onu en iyi þekilde taþýmak düþüyor. çok mutsuz ise insanlar burnunu yaptýrabilir, göðsünü yaptýrabilir, her yerini yaptýrabilir. Bunun sonu yok baþtan sona yaptýrabilir. Ben öyle bir kadýn deðilim. Hatta saçlarýmý bile bir süre sonra siyah beyaz kalsýn diye býrakayým düþünüyorum. Arkadaþlarým izin vermiyor. Ne ruhen ne de bedenen aklýný kendiyle bozmuþ biri deðilim. Bazý insanlar vardýr; Himalayalara çýkalým, enerji alalým, kendimizi bulalým gibi düþünürler benim öyle düþüncelerim de olmaz. Ben buradayým ve kendimi bulduðum kadarýyla da buradayým. Eminim daha mükemmeli vardýr ama ben bu kadarýnda kalmak istiyorum. Hem ruhsal hem içsel hem dýþ güzellik olarak bana bu yetiyor diyorum. Ve herkese çok güzel 2018 diliyorum .

Fotoðraflar: Yavuz Kaynar