Hayatı anlamaya ve varlığımızı sorgulamaya ilkokul sonlarında başladım…
Ankara’daki evimizde annemi büyüten emektar nenemizle yaşıyorduk…
Bahçelievlerde oturuyorduk.. Ağabeyim kolejde yatılı okuyordu…
Annem-kardeşim ve yüz yaşına yaklaşan nenemiz'le birlikte yaşıyorduk…
Nene, namazın da-orucun da elinden kur-anı düşürmeyen bir kadındı…
Savaş-yokluk görmüş-çile çekmiş... Anneannem ona sahip çıkmıştı…
Son derece modern kafalıydı, anlayışlı, sevgi dolu, sabırla dinleyendi…
Dini bütün, Atatürk'e şükran duyan, yüzü hep gülen, gerçek bir inanandı…
Gönülden ve inançla yapılan duanın gücünün kanıtlarını gösterirdi bize…
çevremizde ki evler soyulmuştu. Nenem Allah'ın bizi koruyacağına inanırdı…
Hırsızlar buraya giremez der, dualar okurdu.. Gerçekten hırsız girmedi…
Hoş görmenin, affetmenin ne büyük erdem olduğunu öğretti bana…
"Sana kötülük dahi yapılsa affet, o kişi için de dua et ama tedbirli ol"…
"Onur'unu-sağlığını koru, mala tamah etme-paylaş hayır duası al" derdi…
-Menfaatleri için eğilenleri Allah ıslah etsin ama sen uzak dur-diye uyarırdı…
Etrafımız eğilen- bükülen, satılmış- zavallı insanlarla dolu, Ne yazık ki…
Şükürler olsun: ailemizin için de ilkesiz-onursuz bir insan örneği görmedik…
çok yakın halkamın için de de böyle birileri olmadığı için şanslıyım sanıyorum…
HAYAT BİZE REHBERLER SUNAR...
Halk arasında bir söz vardır.. Kılavuzu karga olanın...-gerisini anladınız..)))
Espri bir yana, iyiliğimizi isteyen sevdiklerimiz tabii ki karga değildir..!!..
Dostlarımın sevgiyle yol göstermelerine minnettar oldum hep…
Ancak: etki altında kalarak, verdiğim kararlar bana ait değildi…
Ben de son derece iyi niyetle, akıl vermeye çalıştım yakınlarıma…
Artık, fikrim sorulduğunda: bana göre diye söze başlıyor, geri çekiliyorum…
Karşımızda ki acı çekmesin istiyoruz.. Dışardan objektif bakarak uyarıyoruz…
Oysa hiçbirimiz onların duygularını yaşamıyoruz.. Hele ki ikili ilişkiler de…
Unuttuğumuz bir şey de; Acı çekmesin derken tekamüllerini engellememizdir…
Karar vermelerine izin vermeli, ne yaşanırsa yaşansın Sevgi'yle yaklaşmalıyız…
Olayların için de yoğurulmadan, yaşamı öğrenmek mümkün mü??
Yaşadığım ne varsa pişmanlık duymuyorum.. Keşkelerim geri viteste.!.
Hatalarıma sahip çıkmayı öğrendim.. Doğru yaptıklarımla övünmeyi de...
Bazen okuduğum bir kitap ışığım oldu.. Bazen izlediğim bir film…
Bazen bir yol göstericinin sözleri kalbimle buluştu.. Günlerce düşündürdü…
Yaşanmış hayatlardan, güzel insanlardan dersler çıkarmaya çalıştım…
Hepsini ve daha fazlasını" doğru yaşam bilgilerinin" rehberliğinde anladım…
Bilgilerimle-aklımla ve kalbimle düşüncelerimi yönlendirme gayretindeyim...
Hep mi doğru yapıyorum?? Tabii ki hayır...Hem de kocaman bir hayır..!..
"Aklım ve ruhum aynı şeye doğru dediğinde tamamdır diyorum.. özetle:
Kararlarımıza sahip çıkalım.. sonu ne olursa olsun.. Yaşayalım-görelim…
Tecrübelerimiz geleceğimizi şekillendiren hayatın sunduğu rehberlerdir…
Koyun cebinize öğrendiklerinizi, inançla-güçlenerek yola devam edin...
Asla pişmanlık duymadan... Ardınıza bakmadan..!!.. Yolumuz uzun..!!..
.JPG)
.jpg)
.JPG)
.JPG)
.jpg)
.JPG)
